In nomine Domini nostri Jesu Christi. Ego Patricius humilisservunculus Dei, anno incarnationis ejusdem quadringentesimo vigesimoquinto, in Hiberniam a sanctissimo papa Cœlestino legatus, Dei gratiaHibernicos ad viam veritatis converti. Et cum eos in fide catholicasolidassem, tandem in Britanniam sum reversus, ac, ut credo, duce Deo,_qui vita est et via_ (_Joan._ XIV, 6), incidi in insulam _Ynswytryn_,in qua inveni locum sanctum ac vetustum, a Deo electum etsanctificatum, in honore intemeratæ Virginis Dei genitricis Marias.Ibique reperi quosdam fratres rudimentis catholicæ fidei imbutos, etpiæ conversationis, qui successerunt discipulis sanctorum Phagani etDiruviani, quorum nomina, pro vitæ meritis, veraciter credo scripta incœlis (_Philip_. IV, 3). Et quia in memoria æterna erunt justi(_Psal_. CXI, 7), cum eosdem fratres tenere dilexissem, eorum nominascripto meo redigere volui, quæ sunt: Brumban, Hyregaan, Bremwal,Wencreth, Bantommeweng, Adelwolred, Loyor, Wellias, Breden, Swelwes,Hinloernus, et alius Hyn. Hi cum essent nobilibus orti natalibus,nobilitatem suam fidei operibus ornare cupientes, eremiticam vitamducere elegerunt. Et quoniam inveni eos humiles ac quietos, elegipotius cum illis abjectus esse, magis quam in regalibus curiishabitare (_Psal_. LXXXIII, 11). Sed quia omnium nostrum _erat cor unumet anima una_ (_Act_. IV, 32), elegimus omnes simul habitare, comedereet bibere pariter, et in eadem domo dormire. Sicque me licet invitumsibi prætulerunt. _Non enim dignus eram solvere corrigiamcalceamentorum_ (_Marc_. I, 7) eorum.
Et cum vitam monasticam ita duceremus juxta normam probabilium Patrum,ostenderunt mihi præfati fratres scripta sanctorum Phagani etDiruviani, in quibus continebatur, quod duodecim discipuli sanctorumPhilippi et Jacobi, ipsam vetustam ecclesiam construxerunt in honoreprælibatæ Advocatricis nostræ, per doctrinamentum beati archangeliGabrielis. Insuper et quod Dominus eamdem ecclesiam cœlitus in honoresuæ Matris dedicaverat, et quod tres reges pagani, ipsis duodecim adeorum sustenementum duodecim portiones terræ dederunt; nec non et inscriptis recentioribus inveni, quod sancti Phaganus et Diruvianusperquisierant ab Eleutherio papa, qui eos miserat, triginta annosindulgentiæ. Et ego frater Patricius a piæ memoriæ Cœlestino papaduodecim annos tempore meo acquisivi.
Post multum vero temporis, assumpto mecum Wellia confratre meo, percondensitatem silvæ cum magna difficultate conscendimus cacumen montisqui eminet in eadem insula. Quo cum pervenissemus, apparuit oratoriumunum vetustum et fere dirutum, habile tamen devotioni Christianæ, et(prout mihi videbatur) a Deo electum. Quod cum ingressi essemus, tantaodoris suavitate replebamur, ut in paradisi amœnitate positos noscrederemus. Egredientes igitur et reingredientes, locumque diligentiusperscrutantes, invenimus volumen unum in quo scripti erant Actusapostolorum, pariter cum actis et gestis sanctorum Phagani etDiruviani, ex magna parte consumptum; in cujus tamen fine voluminisinvenimus scripturam quæ dicebat quod prædicti Phaganus et Diruvianus,per revelationem Domini nostri Jesu Christi idem oratoriumædificaverunt in honore sancti Michaelis archangeli, quatenus ibi abhominibus haberet honorem, qui homines in perpetuos honores, jubenteDeo, est introducturus. At cum delectaret nos illa scriptura,nitebamur eam ad finem legere. Dicebat enim eadem scriptura quodvenerandi Phaganus et Diruvianus moram ibi fecerunt per novem annos,et quod ipsi etiam perquisierant triginta annorum indulgentiam omnibusChristicolis locum ipsum ad honorem beati Michaelis pia voluntatevisitantibus. Invento ergo tanto divinæ bonitatis thesauro, ego etfrater Wellias tribus mensibus jejunavimus, orationibus vacantes etvigiliis, dæmonibusque et belluis multif