Produced by Sophia Canoni. Thanks to George Canonis for
his major work in proofreading.
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic, otherwise the spelling of the book has not beenchanged. Bold words are included in &. Words in italicshave been included in _. Footnotes have been converted toendnotes. The text has been corrected for mispellings in names.Corrections are indicated at the end of the book. The textused for the corrections is the english one (PE Ebook number 887).
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου.Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. Λέξεις μεπλάγιους χαρακτήρες περικλείονται σε _. Οι υποσημειώσεις έχουνμεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου. Λανθασμένα ονόματα του κειμένουέχουν διορθωθεί. Οι διορθώσεις επισημαίνονται στο τέλος του βιβλίου.Το κείμενο που χρησιμοποιήθηκε για τις διορθώσεις είναι τοαγγλικό (PE κωδικός 887).
Τύποις, Αθανασίου Δεληγιάννη — Οδός Ζήνωνος αριθ. 2
Ο Oscar Fingall Ο'Flahertie Wills Wilde (1854 — 1900) ήταν υιόςτου διασήμου οφθαλμολόγου Sir William Wilde και της φημισμένηςΙρλανδής ποιήτριας Jane Francesca.
Εσπούδασε πρώτα στο Trinity College του Δουβλίνου, όπουεβραβεύθηκε στα ελληνικά. Ύστερ' από την αποφοίτησή του από τοMagdalen College της Οξφόρδης, όπου πήρε βραβείο για το ποίημάτου «Ravenna» (1878), εδημοσίευσε στο 1881 μια συλλογήποιημάτων του, που μολονότι δείχνουν την επίδραση τουSwinburne, του Shelley και του Keats και αυστηρά εκρίθηκαν απ'όλους γενικά τους κριτικούς, είχαν ωστόσο τέλεια επιτυχία.Εξέδωκε έπειτα κατά διαστήματα, ξέχωρος πια δραματικόςσυγγραφεύς, διάφορα θεατρικά έργα, μερικά μεγάλης αξίας, με ταοποία σαν πρόσκοπος του Bernard Shaw, κατά τη γνώμη γερμανούκριτικού, ετοίμασε το αγγλικό κοινό για τα έργα εκείνου, πουκαι του έχει όχι μικρήν επίδρασην εξασκήσει. Φάνηκαν κατάσειράν «Η Βέρα», το σαξπηρικό «Η Δούκισσα της Πάδουας», «ΗΣαλώμη», που αρχικά γραμμένη γαλλικά για τη Σάρα Μπερνάρ καιμεταφρασμένη έπειτα αγγλικά από το φίλο του Wilde AlfredDouglas μονάχα μετά τον θάνατό του παίχθηκε, «Η Βαντάγια τηςLady Windermere», «Μια γυναίκ' ασήμαντη», «Ένας ιδανικόςσύζυγος», «Η Φλωρεντινή Τραγωδία», «Τι σημαίνει νάναι κανείςειλικρινής», «Κοινή κωμωδία για σοβαρούς ανθρώπους», κι' άλλα.Πιο ποιητής είναι στα παραμύθια του, «Ο ΕυτυχισμένοςΠρίγκηπας», «Το Ραϊδόσπιτο», «Τ' Αηδόνι και το Τριαντάφυλλο»,και σ' όλα εκείνα τα θαυμάσιά του «Ποιήματα σε Πρόζα». Στασύνορα της πιο σοβαράς καλλιτεχνικής του δημιουργίας στέκονταιτο, καθώς λέγεται πως καυχήθηκε, σε δέκα τέσσερες μέρεςγραμμένο μυθιστόρημά του «Η Εικόνα του Dorian Gray» και «ΗΜπαλάντα της Φυλακής του Reading» (1897).
***
Ο Wilde ανήκει στην ομάδα των προρραφαηλιτών. Είναι καινεοκλασσικός, και νεορομαντικός, και κάποτε παρνασσιέν-φορμίστας, και κάποτε συμβολιστής μ' όλη του την αντιπάθειαπρος τον συμβολισμό. Θαυμαστής θερμός των ιδικών μας κλασσικών— των αρχαίων φυσικά, — που μ' εξαιρετική λατρεία φαίνεται πωςτους εμελέτησε και με ειλικρίνεια και σαν νοσταλγικά τη χαμένητους ωραιότητα κλαίει, κι αν δεν φθάνη στο ύψος της φιλοσοφικήςεννοίας τον Πλάτωνα, στη λεπτότητα του διαλόγου όμως πού καιπού σαν να του παραβγαίνη. Αυτό το βλέπει όποιος ξέρει ναπαραβάλη το «Συμπόσιον» και τον «Φαίδρον» με τα δ