[49]
Konstantinopel en het Serail.
De muren van het serail.
I.
Blik op Konstantinopel.
Wanneer men van de zee van Marmara komende den Bosporusnadert, wordt het oog getroffen door een schouwspel, zooals erwaarschijnlijk geen tweede op de aarde gevonden wordt.Konstantinopel, met recht de koningin der steden en de parel vanhet Oosten genoemd, vertoont zich dan voor onzen blik. De natuur en dekunst hebben hier elkander de hand geboden om een geheel te scheppen,zoo tooverachtig schoon, dat geen woorden den indruk kunnen weergeven,dien de aanschouwing op den vreemdeling maakt. Allen, die immer ditwondervolle panorama, in zijn rijkdom en pracht, in zijne eindeloozeafwisseling en verscheidenheid, in zijne heerlijke harmonieaanschouwden, brengen om strijd hulde aan deze bijna volmaakteschoonheid. Sommigen hebben Rio-Janeiro, Lissabon en Napels in de rijder mededingsters van Konstantinopel geplaatst, maar toch moeten zijhet allen toestemmen, dat, hoe heerlijk en treffend het eerste gezichtop de genoemde steden ook zijn moge, de aanblik van de hoofdstad desturkschen rijks alles overtreft wat den roem van deze mededingstersuitmaakt.
Terwijl het schip langzaam voortzeilt, vertoont zich allereerst voorhet oog des reizigers eene bekoorlijke groep van eilanden, bedekt metboschjes van cypressen, arbukas en altijd groene eiken, in wier schaduwmen hier en daar de muren van een grieksch klooster ontwaart. Dezeeilanden, de Prinseneilanden genoemd, prijken met debuitenverblijven en lusthuizen der aanzienlijke Grieken, die des zomersde hoofdstad verlaten om hier rust en aangename koelte te genieten.Rechts van deze eilanden rijst de kust van Klein-Azië statigomhoog, overwelfd door den donkerblauwen hemel van het Oosten, en opden achtergrond de bithynische Olympus, welks hellingen met dichtebosschen beplant zijn, terwijl zijn spits met bijna altijddurendesneeuw is gekroond. Na een half uur voortgezeild te hebben, tusscheneene menigte schepen die voor anker liggen, nadert men het keizerlijkepaleis, het uitgestrekte serail, met zijn steenen muurgordel, deuiterste punt innemende van den driehoek, door de zee van Marmara, denBosporus en den Gouden Hoorn, Konstantinopels prachtige haven,gevormd.
Zoodra de reiziger in de haven aangeland is, behoeft hij niet tevragen hoe hij stadwaarts zal komen. Honderde bootjes liggen tot zijnebeschikking gereed. Deze bootjes worden kaiks genaamd en zijn zeersierlijk van vorm, bijna als een in de lengte doorgesneden ei. Zij zijnuit noteboomhout vervaardigd en zoo dun als de berkenschors van eenindiaanschen kano, doch veel fijner bewerkt en met allerleibeeldhouwwerk versiert. De roeiriemen zijn van wit beukenhout, en deroeier of kaiktsji behoeft voor geen engelschen of hollandschen roeieronder te doen. Ieder kaiktsji hanteert zijn kleinen kaik met tweeroeiriemen, en zoo glijdt het lichte vaartuig snel en behendig over dewateren heen, even als eene zwaluw door de lucht. In de grootere enbreedere kaiks zitten ook wel eens twee roeiers naast elkand