Produced by Sophia Canoni
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic, otherwise the spelling of the book has not beenchanged. Bold words have been included in &. A missing lineis marked by []
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία τουβιβλίου. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &.Μια γραμμή που λείπει υποδεικνύεται με []
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ1915
του Παπα-Παρθένη
που την έσκαζε ήτανε πως ο παπάς με τον κόσμο όλα τάβρισκε
Ο Παπα-Παρθένης, όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες, ήξερε περισσότεραπράματα για τη βασιλεία του κόσμου τούτου, παρά για τη βασιλείατων Ουρανών. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελε και να πολυξετάζη ταμυστήρια του Θεού. «Τα κρίματα του Κυρίου άβυσσος», έλεγε συχνά,όταν τον ενοχλούσαν οι πιστοί. Έπειτα ήτανε και άνθρωποςψυχοπονιάρης, ήξερε πως οι νόμοι της Χριστιανοσύνης ήτανε σκληροίκαι όταν διάβαζε το «Πηδάλιο», τον πονούσε η ψυχή του. «Βαρειά ηκαλογερική, έλεγε κάποτε στους δικούς του, μα κι' ο λαϊκός, βρεπαιδιά, σα θέλη να ζήση με το Νόμο του Θεού, πρέπει να τυραννισθήσ' αυτόν τον κόσμο». Ποιος είν' αυτός που ζη σήμερα με το Νόμο τουΘεού; Κανένας. Όλοι μας, για «το πυρ το εξώτερον» είμαστε παπάδεςκαι λαϊκοί, όλοι πέρα-πέρα. Έτσι του είχε περάσει η ιδέα πως ησωτηρία του ανθρώπου ήτανε αδύνατη. Μα γι' αυτό ίσα-ίσα δεν τουβαστούσε η καρδιά του να κακοκαρδίζη τους Χριστιανούς. Όταν έβλεπετις γρηούλες και τους γέρους στην εκκλησιά, από τον όρθρο, νασέρνουν ταδύνατα κορμιά τους, να σπάζουν τα γέρικα γόνατά τουςστις μετάνοιες, να λυώνουν στα πόδια για την αγάπη του Θεού καισυλλογιζότανε, πως μ' όλες τις κακοπάθειες, μ' όλες τις νηστείες,μ' όλα τα βάσανα, πάλι δε φύλαγαν τον νόμο του Θεού, όπως θέλουντα Βιβλία, πάλι δύσκολα θάβρισκαν έλεος στη φοβερή ημέρα τηςΚρίσεως [λείπει μια γραμμή]και οστά». Μπορεί άνθρωπος να ζήση καινα μη καταλαλήση, να μη ζηλέψη, να μην αδικήση τον πλησίον του,χωρίς να το θέλη καμμιά φορά, να μη προδώση, να μη βαρυγκομήση γιατην τύχη του, να μην «επιθυμήση το πονηρόν» καμμιά φορά σανάνθρωπος, και μ' όλα του τα γεράματα; Φοβερές αμαρτίες, συνέργειεςτου Σατανά, έργα του Πονηρού είνε όλη μας η ζωή. Τι να σου κάνουνοι νηστείες; «Ου τα εισερχόμενα, αλλά τα εξερχόμενα», λέει τοχαρτί. Τι να σου κάνουν οι προσευχές; «Ουχί ο κράζων μοι: Κύριε!Κύριε! εισελεύσεται εις την Βασιλείαν των Ουρανών», είπε οΧριστός. Ο φτωχός ζηλοφθονεί το ξένο καλό. Πώς θέλεις να κρατήσητον Δεκάλογο; «Ουκ επιθυμήσεις…» Ο πλούσιος είνε πλούσιος.«Ευκολώτερον εστι κάμηλον διελθείν δια τριμαλιάς βελόνης ήπλούσιον εισελθείν εις την βασιλείαν των Ουρανών». Όσο για τουςνέους, αλλοίμονο και τρις αλλοίμονο! Ο Σατανάς τους έχει δεμένουςχειροπόδαρα. «Σκεύη του Σατανά». Ασωτείες, παραλυσίες, μοιχείες,όλα τα κάνουν. Ύστερα έρχονται κι' ανάβουν ένα κερί στην εκκλησιά.Καλύτερα να μην τάναβαν κι' αυτό. Κι' αυτός ακόμα — μήπως ήθελε νακρυφθή; — ήτανε άξιος να φέρνη το σχήμα;…
— Ήμουνα άξιος εγώ να παρουσιάζωμαι στο Θυσιαστήριο του Θεού; Αςόψωνται αυτοί που με παρακίνησαν, έλεγε στους δικούς του, στηνπαπαδιά, σε κάτι ανηψίδια του. Τι να κάνης; «Και παπάς έγινες,Κώστα; Έτσι τώφερε η κατάρα». Να τρώμε τις προσφορές τωνχριστιανών και να ντροπιάζωμε την ιερωσύνη.
— Πες μου τον καλύτερο! του είπε μια μέρα η παπαδιά