Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic. The spelling of the book has not been changedotherwise. I haveinserted an endnote, marked by {}.//Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ωςέχει. Έχωπροσθέσει μια υποσημείωση στο τέλος του βιβλίου, σημειωμένη με {}.
ΛΟΓΟΙ ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΙ
ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ{1}
ΑΠΑΓΓΕΛΘΕΝΤΕΣ
ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ,
ΕΜΜΕΤΡΩΣ ΔΕ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΘΕΝΤΕΣ
υπό
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Χ. ΣΟΥΡΗ
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΟΥ ΤΗΣ «ΚΟΡΙΝΝΗΣ»
1878
ΕΙΣ ΤΟΝ Κ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΝ
αναχωρούντα εις Βερολίνον.
Φεύγεις, φεύγεις, Δεληγιάννη, και μας πας στο Βερολίνον,
Για να είπης τας δικαίας απαιτήσεις των ελλήνων,
Και ο κάθε έλλην τόρα με γλυκύτητα προφέρει
Το μεγάλον όνομά σου, και πηδά ψηλά και χαίρει.
Μα κι' εγώ μαζύ με όλους σαν θεότρελος γελώ
Και φωνάζω «Δεληγιάννη, κατευόδιο σου καλό.»
Αχ! ας ήμουνα πουλάκι, Δεληγιάννη, να πετάξω
Με εσέ στο Βερολίνον, και κρυφά να σε κυττάξω
Πώς θα μπης στου συνεδρίου την απέραντη την σάλα,
Πώς θα χαιρετήσης τόσα υποκείμενα μεγάλα,
Πόσας ρεβεράνς θα κάμης, και με ποίο σοβαρό
Θα καθίσης στου Σουβάλωφ και του Βίσμαρκ το πλευρό.
Με σαπούνι της Ευρώπης τρυφερό και μυρωδάτο
Να αλείψης το κορμί σου από πάνω έως κάτω·
Να φορέσης μια βελλάδα κατακαίνουρια, φωκόλα,
Λαιμοδέτη, άσπρα γάντια και τα αναγκαία όλα.
Κι έτσι πλέον, Δεληγιάννη, στολισμένος σαν γαμπρός,
Να φανής με παρρησίαν στο συνέδριον εμπρός.
Βάστα πόζα, Δεληγιάννη, όσο ειμπορείς μεγάλη,
Και μη σκύψης εις κανένα διπλωμάτην το κεφάλι.
Έχε πάντοτε ολόρθο το ωραίον σου κολλάρον,
Κι' ένα πούρο της Αβάνας υπερήφανα φουμάρων,
Μη σκιαχτής από κανένα, μη κανένα εντραπής,
Αλλά όλα με το σίγμα και το νι να τα ειπής.
Την πολλή σου εξυπνάδα εις ενέργειαν να βάλης
Κι' ασπροπρόσωπον το έθνος των ελλήνων συ να βγάλης·
Και εάν κανείς θελήση να σου κάμη τον τεχνίτη,
Δίχως καν στιγμή να χάσης, ευθύς έμπα του στη μύτη,
Για να δείξης πως ο έλλην, όταν θέλη, ειμπορεί
Να τα βάλη με τον Βίσμαρκ και με τον Σαλισβουρύ.
Στρίβε κάποτε με στόμφον το μουστάκι, Δεληγιάννη,
Μη προσέχης εις κανένα, βλέπε ίσα στο ταβάνι·
Κτύπα κάποτε το χέρι, πότε πάλι το ποδάρι,
Για να μη μπορέση άλλος τον αέρα να σου πάρη.
Ένα ψιτ εάν ακούης, γίνου θάλασσα, φωτιά,
Και ξεκούφαινε του κάθε διπλωμάτη τα αυτιά.
Εις τον ήχον της φωνής σου δώσε δύναμιν και τόνον,
Και με θάρρος, Δεληγιάννη, ζήτησε τους όχι μόνον
Όσα μέρη είνε πρέπον η Ελλάς να τα κατέχη,
Όχι μόνον όσας νήσους το Αιγαίον περιβρέχει,
Αλλά κι' ό,τι άλλο μέρος σου κατέβη εις τον νου,
Το Βουγιούκδερε, την Πόλι και το Σαραΐ-Μπουρνού.
Κι' αν ο Σώλσβουρυ, ο Βίσμαρκ, ή ο κύριος Ανδράσσυς
Κάμνουν ότι ξεροβήχουν στας δικαίας σου προτάσεις,
Τότε πλέον είν' ανάγκη την γροθιά σου να τους δείξης,
Και τα δόντια σου αφρίζων με πολύν θυμόν να τρίξης.
Τέλος πάντων, Δεληγιάννη, εις εκείνη την στιγμή
Κάμε ό,τι ειμπορέσης για του έθνους την τιμή.
Πες τους ότι, αν δεν δώσουν των πατέρων μας την προίκα,
Θα ανέβουμε και πάλι καμμιά μέρα εις την Πνύκα,
Να ειπούμε εναντίον της Ευρώπης όλης γιούχα
Και γεμάτοι από λύσσαν να ξεσχίσωμεν