GEAUTORISEERDE UITGAVE—VIJFDE DRUK
UTRECHT—H. HONIG—1920
[1]
EERSTE HOOFDSTUK.
Parijs: September 1792.
Een deinende, ziedende, rumoerige menschenzee;menschen alleen in naam, want voor onze gezichts- en gehoororganenschijnen zij niets anders dan een wilde horde, opgezweept door lagehartstochten; wraakzucht en haat. De tijd: kort vóórzonsondergang; de plaats: een Westelijke Barricade.
Gedurende het grootste gedeelte van den dag had deguillotine haren vreeselijken arbeid verricht: alles, waarop Frankrijkin vervlogen eeuwen prat ging, historische namen, hooge adel, had dencijns betaald aan haar begeerte naar vrijheid en broederschap. Men hadop dit gevorderd uur van den dag de slachting alleen gestaakt, omdat ervóór het tijdstip van de nachtsluiting der poorten vanParijs, meer belangrijke vertooningen voor het volk warenweggelegd.
Daarom haastte zich de menigte om de Placede la Grève te verlaten en zich naar de verschillendebarricaden te begeven, ten einde van dat belangwekkend en vermakelijkschouwspel getuige te zijn.
Men kon er iederen dag van genieten, want diearistokraten waren zulke idioten! Ze plachten hun vaderland teverraden, ze wilden het prijs geven aan zijn vijanden, en daarom warenze natuurlijk verraders van het volk, zij met hen allen, mannen,vrouwen en kinderen, die, als zijn oude adel, Frankrijks glorie haddenuitgemaakt. Hun voorzaten hadden het volk verdrukt, vertreden onder dehakken van hun elegant schoeisel, maar nu was het volk [2]heer enmeester van Frankrijk en verpletterde zijn vroegere tirannen—nietonder zijn hakken, want het meerendeel had geen schoenen in diedagen—neen, het volk vertrapte zijn verdrukkers onder een meereffect sorteerend gewicht: het scherp snijdend mes der guillotine.
En dagelijks, van uur tot uur, eischte het afschuwelijkwerktuig zijn talrijke slachtoffers: grijsaards, jeugdige vrouwen enkleine kinderen, terwijl in het verschiet de dag gloorde, waarop hetonverzadelijk monster het hoofd zou vorderen van een Koning en van eenschoone jonge Koningin.
De aristokraten trachtten zich schuil te houden en tevluchten: daarin juist lag het grappige