[Paalala ng nagsalin: May kilay ang mga salitang "ng, mga," at iba paupang ipakita ang dating estilo sa pag-sulat ng Tagalog na sa ngayonay hindi na ginagamit.][Nota del transcriptor: El carácter g con tilde, que se usaba entagalog antiguo, aparece marcado como ~g]
A CELIA |
AL LECTOR |
COMIENZO DE LA NARRACIÓN |
BALAGTÁS Y SU FLORANTE |
RASGOS BIOGRÁFICOS |
FLORANTE, NOLI, PRECURSORES Y TRADUCTORES |
CASTELLANISMOS DEL POEMA |
VERSIFICACIÓN DEL POEMA |
OBSERVACIONES |
CONCLUSIÓN |
1.
Cuando en el pensamiento torno a leer,
de nuestros amores los idos días,
¿habría acaso imagen grabada en él,
que no fuera Celia, la que puso nido en mi pecho?
2.
Aquello, Celia, que solía infundirme pavor
que a amor pusieses en olvido,
abismó a este infortunado
en la honda breña del dolor.
3.
¿Olvidaría, por ventura, de leer
los tiempos idos de nuestro cariño,
el amor de que me hiciste objeto
y mis desvelos y desventuras?
4.
Pasó el día asaz dulcísimo;
tan sólo quedó amor;
anhelo supremo atenazará mi pecho
hasta que en la fosa mi cadáver descanse.
5.
...