Produced by Sophia Canoni
Note: Numbers in curly brackets relate to the footnotesthat have been transferred at the end of the book. An addedfootnote is included in []. The tonic system has been changedfrom polytonic to monotonic, otherwise the spelling of the bookhas not been changed.
Σημείωση: Οι αριθμοί σε αγκύλες {} αφορούν στις υποσημειώσειςτων σελίδων που έχουν μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου.Μιαυποσημείωση που προσετέθει περικλείεται σε []. Το τονικό σύστημαέχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Κατά τα άλλα έχειδιατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου.
Paris - Imprimerie Ad. Laine et J. Havard, rue des Saints -
Pères. 19.
Β' Έκδοσις του Εθνικού Ημερολογίου
1865
Τιμάται χρυσοδεμένη μεν και μετά εικονογραφιώνφράγκων τριών, άδετος δε δραχμής, και πωλείταιεν Παρισίοις παρά τω εκδότη του Εθνικού Ημερολογίου,rue des Saints-Pères, 19 και εν Αθήναις παρά τωφωτογράφω Κ. Δημητρίω Κωνσταντίνω.
Ιωάννης ο Βηλαράς, υιός Στεφάνου ιατρού Ιωαν-νίτου και Τάρσας Πελοποννησίας, εγεννήθη εις Ιωάν-νινα, όπου και επέρασε τας πρώτας σπουδάς της Ελ-ληνικής παιδείας εις το Κοινόν της πατρίδος τουΓυμνάσιον. Από τον πατέρα του εδιδάχθη την λα-τινικήν, ιταλικήν , και γαλλικήν γλώσσαν, και ταστοιχειώδη μαθηματικά, με φανεράν επίδοσιν.
Απ' τα μικρά του ακόμη έδειχνε διάθεσιν διά τηνποιητικήν, και πάντοτε κατεγίνετο να παιγνιδίζη ειςδιάφορα είδη ποιήσεως, μάλιστα της κωμικής καισατυρικής.
Όταν είχε δεκαοκτώ χρόνους, εστάλθη από τονπατέρα του εις το Παταύιον της Ιταλίας, όπουεσπούδασε με μεγάλην επιμέλειαν τας ιατρικάς επι-στήμας· και αφού επέστρεψεν εις την πατρίδα τουεπροσκολλήθη εις την δούλευσιν, ως ιατρός, του ΒελήΠασσά, υιού του Αλή Πασσά, τον οποίον ηναγκάσθην' ακολουθήση εις όλας τας εκστρατείας και κυβερνή-σεις του, εις τον πόλεμον κατά του Βερατιού, εις τοΠασσαλίκι του εις τον Μωρέαν, εις το Ρουστζούκι,όταν οι Τούρκοι εκίνησαν κατά των Ρώσσων, καιεις την Λάρισσαν· όταν ο Βελής ηταν Βεζίρης Τρικ-κάλων.
Αυταί αι περιστάσεις τον έδωσαν αιτίαν να περιέλθητην Πελοπόννησον, Θεσσαλίαν, Ήπειρον, Βουλγα-ρίαν, Μακεδονίαν, και Παριστρίδα. Ως τα ύστερα,κατεκάθησεν εις την πατρίδα του τα Ιωάννινα, επ-αγγελλόμενος τον ιατρόν της πόλεως και του γυναι-κωνίτου (χαρεμιού) του Βελή, απολαμβάνων όσηνοικειακήν ευδαιμονίαν, και όσην αφιέρωσιν εις τηνσπουδήν ημπορούσε τότε να συγχωρήση η σιδηρά τουτυραννούντος Αλή χειρ. Κατά τους 1820, τον μήναΑύγουστον, όταν επολεμήθη ο Αλής από τα στρα-τεύματα της Π ό ρ τ α ς, ευγήκεν αυτός, με τους λοι-πούς φεύγοντας τον κίνδυνον Ιωαννίτας, και διεσώθηεις το Τζεπέλοβον του Ζαγοριού. Εις εκείνην την ελε-εινήν καταστροφήν, η φωτιά της πολιορκίας τωνΙωαννίνων του καταλύωσεν όλην την περιουσίαν, καιτον κατήντησε πάμπτωχον. Τέτοια θλιβερά περί-στασις, και τόσα άλλα ψυχικά και ηθικά πάθη, ενερ-γούντα δυνατά εις μίαν αισθαντικήν ψυχήν, του επρο-ξένησαν απ' ολίγον ολίγον ένα μαρασμον , όπου κατάτους 1823, Δεκεμβρίου 28, τον έσυραν, πενήντα δύωχρόνων ακόμη, εις τον τάφον πάρωρα.
Αυτός άφησε μίαν γυναίκα χήραν και δύω υιούςνα κλαίουν την ορφάνιαν ενός αγαθού πατρός. Τονπρώτον του υιόν αφού τον επρόκοψεν αρκετά εις τονδρόμον της σπουδής και της αρετής, ζων ακόμη,